Thursday, November 29, 2012

ေၾကာက္နဲ႔ ခင္ေလးငယ္

**  ေနညဳိခ်ိန္ 
     တိမ္မေတာက္ေပမယ့္ 
     ပ်ဳိေၾကာက္တဲ့ 
     ေညာင္ပင္ေအာက္
     ေလွ်ာက္ပါနဲ႔ေလး

**  ေညာင္ပင္အုိ စုိင္းညဳိ႕ညဳိ႕ေအာက္ 
      ေရႊစြန္ညဳိ တုိ႔ေတြဝဲမွ သြားတာပေလး 
     တကယ္ဆုိ ေညာင္ညဳိေအာက္ဟာ 
     ခင္ခင္ပ်ဳိ သရဲေၾကာက္ဖုိ႔ 
     ဟုတ္ဘူးကြဲ႔ေလး

** ဝုိင္းဝုိင္းအုပ္ ဒီလူၾကီးက 
    စုိင္းစုိင္းအုပ္ ဒီအျဖစ္ကုိ
    ႏွစ္သက္ကြဲ႔ေလး

** သူ႔ဆီကုိဝင္ခုိလုံက 
     ေအးျမျမ ဒီေရဓာတ္နဲ႔ 
     ေတးလွလွသူသီျပဖို႔ 
    ေစာင့္ရွာသတဲ့ေလး

** ဒီလူေတြ သူသာယာမွ 
    အလူလူအေမာေျပခ်ဖုိ႔ 
    ဘဝေဇာသူခြါခ်တယ္
   ေၾကာက္ပါနဲ႔ေလး ....
                                     ေမာင္ေရခဲ (အဝတ္နီ)

 ဝန္ခံခ်က္  ။
http://www.malaysiaonlineradiomedia.com/2012/11/blog-post_30.html ..မွာေဖာ္ျပဖူးပါသည္ ။

Wednesday, November 28, 2012

ရင္ေအးသံေစ

တစ္ခါကျပန္ေတြး
အုိ႕ ..အုိ ေအ့ ..ေအ
အေမ့ေတးညည္းသံ
နားထဲမွာညံမဆဲခဲ့ေပါ့
သား စုိက္တဲ့နန္း
သစ္ရြက္နန္း
ထန္းရြက္နန္း
ျပည္ေတာ္ဝင္နန္း
ဘယ္နန္းစိုက္စုိက္
အေမ့ကုိျမင္မိခုိက္ခဏ
သားက ကေလးဘဝျပန္ေရာက္ရတယ္  ။
 တသုိက္တဝန္း ဂုဏ္မဲ့
အေမ့အသက္ ယဲ့ယဲ့ေလးက်န္
သားအတြက္္ဆုိ အလံမလဲ
ေအာင္ပြဲေတြ႕ဖုိ႕သစ္ေလာင္း
စိတ္ဓာတ္ေဟာင္းေတြေတာင္ေဖ်ာက္ပစ္မိေပါ့  ။
  ျပာယီမွဳိင္းစ မ်က္လုံး
သတၱေလာကအတြက္မသုံးလိုက္ရေပမယ့္
သားဘဝ အျမင့္ဆုံးေရာက္ဖုိ႕
အေမရုန္းခဲ့ရတဲ့ဘဝကုိေက်နပ္တယ္   ။
  အျဖဴေရာင္အလံတလြင့္လြင့္
လႊင့္ခဲ့ျပီအေမ့ေခါင္း
အေယာင္ေဆာင္ ကမၻာေလာကအေၾကာင္း
သားသိေအာင္လမ္းေၾကာင္း
ခေရာင္းလမ္းေတြေဝးဖုိ႕
သား နဲ႕ ေဝးရတဲ့အေမ့ဘဝ
ေဆြးေပမယ့္
ေဝးေနလဲေက်နပ္တယ္  ။
  ေနညဳိခ်ိန္လွဳိင္းေတြဂယက္ရိုက္
အေမ့မ်က္ႏွာတုိက္ရုိက္ထိခုိက္
ဘြင္ရန္သူေတြေတာင္ႏွိပ္စက္လုေပါ ့
သမုဒယေတြဖြဲ႕ေႏွာင္ ဒီေႏွာင္အိမ္ၾကီးထဲ
အေမ  ရုံးထြက္ခ်င္ျပီးကြယ္  ။
အေမ့ကုိနားလည္
သား အေမကုိနားလည္ပါ
အေမ အာမ-မခံခဲ့တာေတြအတြက္
ရက္စက္သူလုိ႕သတ္မွတ္
အျမင္ကတ္ေနေတာင္
ေက်နပ္ေနမွာပါသားရယ္ ။    ။

            ကုိေရခဲ

                                                     ေမာင္ေရခဲ

Posted via Blogaway


Posted via Blogaway

Monday, November 26, 2012

" ငါ့ " မသိျခင္းမ်ား

အလြမ္းေတြတေငြ႕ေငြ႕  ၊  ဘုံဓေလ့မွာေနသူတုိင္း
ၾကမၼာရုိင္းနဲ႕ဆုံတတ္တယ္တဲ့
ငယ္ငယ္က  ဘုိးဘုိး စကား
ငါ ဘယ္အေလးထားတတ္ပါ့မလဲ
အႏွစ္ႏွစ္အလလ စုေဆာင္း
သူသရဖူေဆာင္းဖုိ႕
ကုိယ္ခႏၶာရုိ႕ရုိ႕   ၊   သက္ပ်င္းေတြညဳိ႕
ၾကယ္ကေလးေတြေတာင္ခုိးခုိးခစ္ခစ္ရယ္ၾကေပါ့
တကယ္ေတာ့
ငါ ...သံလမ္းတစ္ဖက္ျဖစ္သြားတာပါ
အရာရာသူ႕တြက္ေတြး
သူ႕ေတးတြက္ကုိယ္ဆုိ
မလိုေတာ့လႊင့္ပစ္ခံ
ဒါ ...တဖက္သတ္ေလာကဓံဆုိတာ
ငါ ဘယ္သိပါ့မလဲ
ေရႊေငြတြက္ လွဳပ္ရွား  ၊  ဘဝ ကတုတ္ၾကားထဲ
မလူသာ  မလြန္႕သာ
ေႏြေလးရူးက  ဦးတည္ရာတုိက္ခတ္တယ္ဆုိတာ
ဒူးတည္ရာ တုိက္တတ္တယ္ဆုိတာ
ငါဘယ္သိပါ့မလဲ
အလဲလဲျပဳိကြဲ
အကြဲအလြဲေတြ အနီးေရာက္ဖုိ႕
အလြတ္အကြ်တ္ ငါ့ကုိခြဲ
မရဲဘဲ ကြ်ဲလွည္းစီးခ်င္တဲ့ ငါ
ခုေတာ့
ရူးခ်င္သလုိလုိျဖစ္လာတယ္
ခူးမလို႕ၾကံတုန္း
တဒုန္းဒုန္း  တဝုန္းဝုန္း တံခါးေခါက္သံ
ဘာမ်ားတဲ့လဲကြယ္
ကံၾကမၼာတံခါးလာေခါက္သံ
တညံညံ - ညံမဆဲေပါ့
စိတ္ေတြကုိေရွာ့ေရွာ့ထားရတယ္
မသိျခင္းေတြနဲ႕မိတ္ဆက္ဖုိ႕သြားရင္း
တေမ့တေမာေနလို႕ ငါ ရူးသြားမွျဖင့္
အလို႕လုိေလးေတြ ေတြးေတာ
ေၾသာ္
တေရးတေမာအိပ္အုန္းမွပါေလ


ေမာင္ေရခဲ
 

Saturday, November 24, 2012

သူ ေတြးခဲ့တဲ့ ဒုိင္ယာရီ


ေဟာ ဟုိနားဆီက တစ္ေဗ်ာင္းေဗ်ာင္းနဲ႕ေျပးလာတဲ့ မုိးေအာ္သံကုိ တားဆီးဖုိ႕
သဘာဝဓမၼက အမိန္႕ထုတ္ထားတယ္  ။
အဲဒီအခ်ိန္  ...
အျဖဴေရာင္ ဝါဂြမ္းေလးက ရွက္ျပဳံး ျပဳံးကာလမ္းေလွ်ာက္လာရဲ႕  ။
တစ္ခ်ဳိ႕ကုိ လမ္းပိတ္  ....
တစ္ခ်ဳိ႕ကုိ ေခ်ာက္ခ် ....
တစ္ခ်ဳိ႕က ေၾကာက္ၾက ဆုိပဲ  ....
တကယ္ေတာ့ ဒါ သဘာဝ ဓမၼ ပဲေလ
ရွည္ရွည္ေဝးေဝးေတြးရင္
သူရုိ႕ ေျပာတဲ့ ဘုရားသခင္ နဲ႕ ေကာင္းကင္ဘုံ မေခၚတဲ့ သူ႕ကုိ အျပစ္တင္တယ္
ခက္တယ္ကြယ္
ျပႆဒါးေန႕မွာေမြးတဲ့ငါက
နကၡတ္မွားတဲ့ ရာဇဖြားျဖစ္ခ်င္ေတာ့
ခေနာ္နီ ခေနာ္နဲ႕ ေလာကဓံ နဲ႕ စစ္ခင္းတယ္  ။
ျမစ္တလင္းေတြ ဖဲ့ဖဲ့တုိက္ အမွဳိက္ သရုိက္ဆုိရင္
ျမဳိ႕လယ္က မီးေတာင္ၾကြင္းေပါ့
ရက္ေလွေတြ ေရဆန္အေလွာ္မွာ ေညွာ္မိသြားတဲ့
ငါ့ အံဆုံးေလးေရ
ဒီတစ္ခါ ငါ့ကုိေဆးေသာက္ခြင့္ျပဳပါ
လူေတြနီးတဲ့ ဟုိအေဝးမွာ ငါမေနပါရေစနဲ႕
အသက္ရႈမြန္းက်ပ္  ရင္ဓာတ္ေတြပ်က္မွာစုိးလုိ႕ပါ
အရုိးေတြ ေဆြးလဲ  ရင္မေဆြးရင္
အျမင္ၾကည္တဲ့ မင္းတုိ႕ဝန္းက်င္မွာ ငါ ကာရံတစ္ခုပဲျဖစ္ပါေစ
ေၾကြလြင့္ရလဲ  ေက်နပ္တယ္  ။


                                    ကုိေရခဲ

" ည " ေတး

ျမဴတိမ္ကင္းတဲ့ည
ခပ္လြလြခ်တဲ့ေျခတစ္စုံ  ရင္အုံတြင္းသက္ဆင္း
အခင္းအက်င္းစုံစီနဖာ  တုန္ယီကာလွဳိက္ေမာခဲ့ရ  ။

ျမဴတိိမ္ကင္းတဲ့ည
ထယ္ထယ္ဝါဝါလင္းျမ  အဆင္းလွတဲ့ရင္ခြင္ႏွစ္စုံ
အသြင္ကုိယ္စီျခဳံလို႕  ပန္ေရာင္ကုိ္ယ္ရုံတစ္ခုက
မခုိ႕တရုိ႕ေၾကြက်  ဒီည
သိပ္လွတယ္  ။

ျမဴတိမ္ကင္းတဲ့ည
ေသာမနႆေဝဒနာေတြ  တဖြားဖြားသြန္းခ်  လြမ္းရေတာ့မယ့္ ဒီည
အႏွစ္ေတြအခါအခါ ထပ္ေပမယ့္ ကံၾကမၼာေလအလြင့္မွာ
ေၾကြလြင့္ခြင့္ရခ်င္ပါရဲ႕   ။

ျမဴတိမ္ကင္းတဲ့ည
ရနံ႕စုံပ်ံေက်ာ္  ေမာင္ေဇာ္ဂ်ီတုိ႕ေပ်ာ္တဲ့ည  အလွ  အပ
သူရုိ႕ဖန္ဆင္းခဲ့ေလသလား  ေထြရာေလးပါးသုံးသပ္ေတာ့
အဆုံးသတ္အလြမ္းတစ္ပုဒ္ သူရုပ္နဲ႕သူ ဖန္းဆင္းတယ္  ။

ျမဴတိမ္ကင္းတဲ့ည
ႏြဲ႕ေႏွာင္းသာယာကမၻာေလာက  ၾသခ်ေလာက္ေအာင္ ေတာထ
ဒီဘဝျပန္ဆုံပါ့မလား  အေတြးနဲ႕ေရး
အေဆြးေတြ အေဝးလြင့္ ခပ္နင့္နင့္ ရင္ဘတ္ကုိ
ဘယ္အတတ္ေတြနဲ႕ျပဳ႕စား
ခုမ်ားမွ ငါ့ရင္ခြင္ခုိနား
ဒီည
ဘယ္ေမ့ရမလဲကြယ္  ။

                                      ေမာင္ေရခဲ

Thursday, November 22, 2012

ေဖာက္ျပန္ျခင္း

ညဥ့္ နက္နက္ ကာရံပ်က္
သြက္လက္ခ်ိန္ခါ  ။

ဘြင္မွာ ေပ်ာ္ျမဴးက်
ေမာ္မူးၾကတဲ့ ဒီကမၻာ   ။

အေတာ္ကူးမွျဖင့္
ေလွ်ာ္ဘူးကြယ္ မထင္ရက္ေလေတာ့
အဆင္ခက္ သည္ညရုိးမွာ
လွ်ဳိး
ေမွာက္လ်က္ဆင္း   ။


                                        ေမာင္ေရခဲ
                                  

ဆားငံေရ

ေရတြင္း ျဖစ္ေစဖုိ႕
အေနေတြ က်ဥ္းခဲ့ျပန္ပါျပီ
လ်င္မဲ့  ျပန္ဌါနီ ။

အတြင္းနက္နက္
တူးေလ နက္ေလမုိ႕
အထူးအေထြျပင္ရန္ခက္လွသည္
ရင္းခဲ့ စံရာဆီ ။

ဘဝက်င္းကုိလ
အလွ တူယြင္းနဲ႕တူးမွျဖင့္
ကြယ္
စက္သြားထက္လြင့္ ။

                                      ေမာင္ေရခဲ

Tuesday, November 20, 2012

ဝဋ္ေၾကြး

ေဆာင္းလယ္အိပ္မက္
အအိပ္ခက္တယ္
အိပ္စက္ဘယ္ပုံညႊန္းပါ့မယ္  ။


ေႏွာင္းဝယ္ တိတ္ဘက္
အဆိပ္တက္တယ္
ႏွိပ္စက္သည္ပုံျဖစ္ရတယ္


လူ႕ဝယ္ စိတ္ဓာတ္
တံဆိပ္ခတ္တယ္
ခန္းပိတ္ ႏွလုံးငုိကြယ္ရုိ႕   ။


ခုႏွယ္ ဤဇာတ္
ခ်စ္ဓာတ္ ပ်က္သည္
စိတ္ဝယ္ ေနဝင္ညဳိတယ္ကုိ   ။



ေဆာင္း တိတ္ ေႏွာင္း ခ်ိတ္
လူေျခတိတ္ေသာ္
ဆိတ္ဆိတ္ရင္မွာ ျပဳိက်ပါသည္
ဝဋ္ႏွယ္ သည္ပုံျဖစ္သတည္း  ။


ေမာင္ေရခဲ

ဝန္ခံခ်က္ ။
              (ကုိေနေဇာ္လင္းဆီပုိ႕ဖူးတယ္ဗ်....ညီေနေဇာ္လင္းေရ ကုိယ္တင္လုိက္ျပီေနာ္)

Monday, November 19, 2012

ကမ္းတစ္ဖက္

မၾကင္သမွ်   ခင္ႏွမ နဲ႕ပက္သက္မွျဖင့္
ယခင္သံသယကုိေတာင္
ကြမ္း လုိေယာင္ဝါးလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕
မွားလိုက္ဝဋ္ေတြ
အသုိက္ေခြ်   အခက္ခ်ဳိးေသာ္လည္း
အခ်စ္ပ်ဳိး သည္ရင္ေၾကာမွာ
ျပစ္ေက်ာမွ် ထင္ဘူးခင္ေရ
သံလြင္လြင္ကမ္းဘက္
ဂႏၳဝင္ ပန္းတစ္ခက္ေၾကာင့္
အလွမ္းခက္ထင္ဘူးကြယ္ေလ
အေနေတြ ဘယ္ေလာက္ေဝး
အေတြးမွာ မွန္းကာဆ
တမ္းတလုိ႕ေဆြးစိတ္မေျပ
ေမွးမွိတ္မေလ
မ်က္ေတာင္တုိ႕ေျမးယွက္ျပန္ေတာ့
ေတြးခ်က္က သူ႕မ်က္ႏွာ
လ ထိန္ထိန္သာ
အသြင္မွာ ေပ်ာ္ကာျမဴးေသာ္လဲ
ဘြင္မွာ ေမာကာ မူးပါေပါ့
လူးလား ဘြင္မွာ
ဆူး ခါး ရင္ ဗ်ာ
လ  ..လြင္လြင္မွာ
ၾကင္သူေတြ ေပ်ာ္ကာျမဴးေသာ္လဲ
အလ်င္ ေပ်ာ္ကာျမဴးခ်င္ေပါ့
ေၾသာ္
ေႏွာက္ယွက္ဝဋ္ေၾကြး
 
 
                                                                           ေမာင္ေရခဲ

Sunday, November 18, 2012

အျပီးျပန္မယ့္သူ

စိတ္အလုိမက်ျဖစ္တဲ့အခါ
စကားေတြမညီမညြတ္ျဖစ္တဲ့အခါ
ရုိင္းရုိင္း စုိင္းစုိင္း ထြက္ဆိုမိတဲ့အခါ
ငါ့ကုိ ခြင့္လႊတ္ပါ
ငါက
အျပီးျပန္မယ့္သူမုိ႕ပါ
 
ငါေနထုိင္တဲ့အခါ
ငါေျပာဆုိတဲ့အခါ
ပြင့္လင္းမွဳ႕ေတြနဲ႕
ငါ့ကုိယ္ ငါ အုိးမဲသုတ္မိရင္
ငါ့ကုိခြင့္လႊတ္ပါ
ငါက
အျပီးျပန္မယ့္သူမုိ႕ပါ

ပရမ္းပတာ ေနထုိင္မိတဲ့အခါ
ပရမ္းပတာ ေျပာဆုိမိတဲ့အခါ
စကားေတြေဖာင္းၾကြလာတဲ့အခါ
ငါ့ကုိခြင့္လႊတ္ပါ
ငါက
အျပီးျပန္မယ့္သူမုိ႕ပါ

                                ေမာင္ေရခဲ
 
 


13/အပုိင္းအစ

အလြမ္းေတြက ဓားတန္းလန္းနဲ႕ငါ့ေရွ့ေရာက္လာေတာ့
ၾကယ္ကေလးေတြေတာင္ အသံတိတ္ကုန္ေပါ့
အလည္လြန္ေနတဲ့ လမင္းေရ
တကယ္ဆုိ ငါဟာ ဒုိင္ပြဲမရပ္ခင္ကတည္းက ရႈံးနိမ့္သူပါ
ငါ့အတြက္နဲ႕ေတာ့ မင္းမူယာေတြ မပြန္းေစနဲ႕ေနာ္
ေတာ္ေတာ္ၾကာ
မွ်ားထမ္းေျပးလာတဲ့ ဟုိေကာင္ကေလးကအျပစ္တင္ေနပါ့မယ္
တကယ္ဆုိ ကုိယ္က
မင္းနဲ႕ေတြ႕မွေက်ာက္ေခတ္ ကုိျပန္ေရာက္ခ်င္သူပါ
တစ္ဘုံစားေတြနဲ႕ က်င္လည္ရာေလာကထဲ
မကြ်မ္းက်င္တဲ့ ငါ့ကုိသာအျပစ္တင္လုိက္ပါ
နင့္နဲသိပ္သည္းစြာ အရာရာေနာက္က်တဲ့ေနာက္မွာေတာ့
စခန္းသိမ္းပြဲေတာင္မတုိက္လုိက္ရတဲ့စစ္ပြဲ
ဒီတစ္ခ်ီတည္း ပြဲသိမ္းျပီေပါ့
ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး
မင္းကုိေတြ႕တုိင္း သဘာဝတရားကဖန္းတီးထားတာပါ
မင္းအတြက္ဆုိငါက
အလြမ္းအမုန္းေတာင္မထုိက္တန္သူလုိ႕ဆုိရမလားပဲေနာ္
ေနာက္က်ခ်င္းေတြသာပုိင္ဆုိင္တတ္ေတာ့
ဂ်ဳိကာႏွစ္ေကာင္ပါျပီးမေဒါင္းတဲ့ ဖဲသမားလုိ
ႏွစ္လုံးတူျပီးမေပါက္တဲ့ ခ်ဲသမားလို
ငါ
ကံကုိပဲရုိးမယ္ဖြဲ႕လုိက္ေတာ့မယ္

                   
                                      ေမာင္ေရခဲ