( ၁ )
ခံစားရလြန္းလို႕
သူမျမင္ရာသဝန္တုိ
သူ႕ ေရွ႕ဆုိငုတ္တုတ္ေမ့
ရင္ေငြ႕ေတြေတာင္ေအးစက္
တဝက္တျပက္စကားေတြ
ရင္ဝ မွာျမဳိ ျမဳိ ခ်ရတယ္
မလြယ္လုိက္တာကြယ္ ။
( ၂ )
ခံစားရလြန္းလုိ႕
ခစားေနၾကဒီခ်ိန္
သခင္ကုိမျမင္ရရင္
ရင္မျငိမ္လွ
စိန္ မရ ၊ ျမ မလုိခ်င္
ဒီရင္ မွာသူ႕ကုိခင္သည္
ေနညဳိခ်ိန္ ပ ။
( ၃ )
ခံစားရလြန္းလို႕
သခင့္ကြ်န္းမွာျဖင့္
ထြန္းလင္းတယ္ လေရႊေရာင္
အေမွာင္ ေမွာင္သူခြင္း
ရင္ခ်င္းတုိင္းမင္းမူတယ္
တုိ - ရက္ဘူးကြယ္
ေရႊစိတ္ေတာ္ညဳိးမွျဖင့္
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ဒီရက္
ေသာကေတြတပုံတပင္နဲ႕
ကတုန္ကယင္ညဥ့္နက္ေနပါ့မယ္ ။
( ၄ )
ခံစားရလြန္းလုိ႕
အေဝးၾကီးေဝးခဲ့ သုံး နဲ႕ ေလးလုိ
ငုိ မရ ၊ ရယ္မရ
ဆယ္ကမၻာ ဆယ္ည
ရင္မ်က္ရည္ တဖြားဖြားက်
တားမရ ၊ ဆီးမရ
ျငီးခ်င္းေတြ ေတာင္လက္တန္းရေပါ့
ကံၾကမၼာကုိျပန္ေက်ာ့မယ့္ေန႕ ။
( ၅ )
ခံစားရလြန္းလုိ႕
ေနမင္း နဲ႕ လမင္း
အျပဳိင္ ျပဳိင္ ထြန္းလင္းၾက
ခ်စ္ျခင္းေတြအတူလွစ္ျပ ခယ ဝပ္ဆင္း
ငါ ဟာေနမင္းေပါ့
နင့္ေရွ႕ကုိ ဒူးေထာက္ ခ်စ္
ငါ့ ညတုိင္း နင့္ေန႕ျဖစ္
ရက္ ( ၃၀ ) မွာတစ္ခါျပဳံးျပ
ရုန္းမရတဲ့အျဖစ္သနစ္
ငါ့ကုိယ္ကုိရုန္းရင္းဆံခတ္ျဖစ္တယ္ ။
( ၆ )
ခံစားရလြန္းလုိ႕
အေၾကြပန္းတဲ့
ေနနမ္းရင္ေျခာက္ေသြ႕
ရက္ေစ့ရင္အိမ္ျပန္ရမွာပဲေလ
မျပန္ခင္တေဝေဝျဖစ္ဖုိ႕
ပန္းေရာင္တုိ႕ရစ္ခ်ီ
အသစ္အသစ္ေတြဆီသုိ႕
မင္းကုိပုိ႕ခ်င္ရဲ႕
ဦးေႏွာက္တုိ႕ညစ္ဆဲမွာ
ငါ့ ဘက္ကမွားတာပါလို႕ မညည္းေစခ်င္
တကယ္ေတာ့
မင္းကုိ ရႊင္ျပေစခ်င္တာပါပဲ ။
( ရ )
ခံစားရလြန္းလို႕
တေတြေတြက်မ်က္ရည္ေဝ
အလြမ္းသက္ေသဆုိတာသိရဲ႕
ကမ္းမရွိ ၊ လမ္းမျမင္တုန္း
ငါ့ ပခုံးကုိ ကမ္းေပးခ်င္ရဲ႕
ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အခ်ိန္
ပခုံး ထက္မွာ ေမးတင္
ေကာင္းကင္မွာ - က - ၾကဳိးဆင္ေပါ့
ေသာက နဲ႕ ျဖတ္သန္း ခရီးၾကမ္းခဲ့ရင္
ပခုံး မွာ မ်က္ႏွာအပ္
အေမာေတြ သတ္ပစ္နဳိင္တယ္
ပခုံးငွါးတယ္ကြယ္
ႏွလုံးသားမရပ္သေရြ႕ေပါ့ ။
( ဂ )
ခံစားရလြန္းလို႕
ေဆာင္းႏွင္းေၾကြတဲ့ခ်စ္နယ္ေျမ
အေဟာင္းေတြ အသစ္ျပန္ျဖစ္
သစ္ပုတ္ပင္ၾကီး နဲ႕ အတူတူေပါ့
ကလူ က်ီးစယ္ခဲ့ၾက
အတူရယ္ေမာခဲ့ရ
အတိတ္ဖလင္ေတြ တစ္ခန္းျပီး တစ္ခန္းက်
လြမ္းရ ေဆြးရ
အဲဒီျမစ္ ထဲ စီးေျမာတုန္း ခဏ
အခ်စ္ပီ သ ခဲ့ေပါ့ ။
( ၉ )
ခံစားရလြန္းလုိ႕
ေႏွာင္းအတိတ္ရဲ႕ လူေျခကင္း ညေနခင္း
အလင္းေတြရဲ႕ ၾကက္ေျခခတ္ေန႕စြဲ
အလြဲဆုိတာ ဖိတ္ေခၚမဲ ဧည့္သည္
ၾကယ္တာရာေတြေခၚျပီးခမည္းေပးလိုက္ခ်င္တယ္
ရင္လႊာေတြမတုိက္စားေစဖုိ႕
ေရကာတာလုိအရာမ်ဳိးရွိရင္လဲေကာင္းမယ္
ရြာသူ ကေဝကုိ ေခါစာေၾကြး
လြတ္ေျမာက္ေရးလုပ္လုိ႕ရရင္လဲအဆင္ေျပမယ္
ဒီလုိဆုိ
ကံၾကမၼာ ဆင္ေျခမတက္ေတာ့ဘူးေပါ့ ။
( ၁ဝ )
ခံစားရလြန္းလုိ႕
ယြန္းယြန္းသြားတဲ့ ေျခလွည့္ေနျခည္က
ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ စစ္သုံပန္႕လို
ေနာက္တစ္ရက္ ......
ေနာက္တစ္ရက္ .....
လြတ္ေျမာက္ဖုိ႕ ခက္ခက္လာတယ္
တကယ္ေတာ့
လ တစ္စင္းရဲ႕အက်ဥ္းခံျဖစ္သြားတာပ
စိတ္ေလွ်ာ့ ဒူးေထာက္လုိက္ရ
ငါ့ကုိ သမုိင္းမတင္ၾကရင္အေကာင္းသား
ေနာက္လူေတြအတုခုိးမွာစုိးလုိ႕ပါ ။
( ၁၁ )
ခံစားရလြန္းလို႕
ေနညဳိပန္းခ်ီကားရဲ႕ ေရႊအုိေရာင္လႊမ္းတဲ့ ေညာင္ညဳိစခန္း
မ်က္ခမ္းနဲ႕ရစ္ယူ စစ္မူပစ္လုိက္ခ်င္တယ္
တပ္သားတုိ႕တပ္မေခါက္ရင္ေပါ့
အေတြးေတြေနာက္ကန္ေနတဲ့ ငတုိ႕ ေခတ္က
အေရာင္ညစ္ညစ္ေတြလွလွခ်ယ္
ရယ္ၾကည့္ခ်င္တာေတာင္ မလြယ္မွေတာ့
အတြယ္အတာမဲ့တတ္လာတာလဲ
သဘာဝကေပးတဲ့ဆုတစ္ခုလုိျဖစ္
ငါတုိးဝင္မိတာသဘာဝက်ပါတယ္ေလ ။
( ၁၂ )
ခံစားရလြန္းလို႕
သူဖုိ႕ ကုိယ့္ဖုိ႕ဆုိတာ
ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ တစ္ဖက္ညႊန္ေပါ့
ရက္ေရာခဲ့ ဒီရင္မွာ
အသြင္မွာမညီေသာ္လည္း
အသဲ မွာ သူမ်က္ႏွာတံဆိပ္
ခပ္ခဲ့သည္ပဲ
အျပစ္ေတြဘယ္လုိရွိရွိ
အခ်စ္ေတြဘယ္လိုပစ္ပစ္
မျမင္ရက္သူ႕ဘက္ကုိ
ျပစ္ေျပာနဲ႕ဆုိ
ကံၾကမၼာသူျငဳိးရက္မွ
မျပန္သာလမ္းထက္ေရာက္လဲ
ရင္ထဲထိသူရွိဆဲကြယ္
အလႊဲသာ သူ႕အသဲမွာျဖင့္
တစ္ပဲသာ သူ႕ေမာင္ခ်စ္မွျဖင့္
ေတြးေတာ့ဘူးကြယ္
ခံစားရလြန္းလို႕..............
ခံစားရလြန္းလုိ႕...ပါ ။
ေမာင္ေရခဲ
သူမျမင္ရာသဝန္တုိ
သူ႕ ေရွ႕ဆုိငုတ္တုတ္ေမ့
ရင္ေငြ႕ေတြေတာင္ေအးစက္
တဝက္တျပက္စကားေတြ
ရင္ဝ မွာျမဳိ ျမဳိ ခ်ရတယ္
မလြယ္လုိက္တာကြယ္ ။
( ၂ )
ခံစားရလြန္းလုိ႕
ခစားေနၾကဒီခ်ိန္
သခင္ကုိမျမင္ရရင္
ရင္မျငိမ္လွ
စိန္ မရ ၊ ျမ မလုိခ်င္
ဒီရင္ မွာသူ႕ကုိခင္သည္
ေနညဳိခ်ိန္ ပ ။
( ၃ )
ခံစားရလြန္းလို႕
သခင့္ကြ်န္းမွာျဖင့္
ထြန္းလင္းတယ္ လေရႊေရာင္
အေမွာင္ ေမွာင္သူခြင္း
ရင္ခ်င္းတုိင္းမင္းမူတယ္
တုိ - ရက္ဘူးကြယ္
ေရႊစိတ္ေတာ္ညဳိးမွျဖင့္
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ဒီရက္
ေသာကေတြတပုံတပင္နဲ႕
ကတုန္ကယင္ညဥ့္နက္ေနပါ့မယ္ ။
( ၄ )
ခံစားရလြန္းလုိ႕
အေဝးၾကီးေဝးခဲ့ သုံး နဲ႕ ေလးလုိ
ငုိ မရ ၊ ရယ္မရ
ဆယ္ကမၻာ ဆယ္ည
ရင္မ်က္ရည္ တဖြားဖြားက်
တားမရ ၊ ဆီးမရ
ျငီးခ်င္းေတြ ေတာင္လက္တန္းရေပါ့
ကံၾကမၼာကုိျပန္ေက်ာ့မယ့္ေန႕ ။
( ၅ )
ခံစားရလြန္းလုိ႕
ေနမင္း နဲ႕ လမင္း
အျပဳိင္ ျပဳိင္ ထြန္းလင္းၾက
ခ်စ္ျခင္းေတြအတူလွစ္ျပ ခယ ဝပ္ဆင္း
ငါ ဟာေနမင္းေပါ့
နင့္ေရွ႕ကုိ ဒူးေထာက္ ခ်စ္
ငါ့ ညတုိင္း နင့္ေန႕ျဖစ္
ရက္ ( ၃၀ ) မွာတစ္ခါျပဳံးျပ
ရုန္းမရတဲ့အျဖစ္သနစ္
ငါ့ကုိယ္ကုိရုန္းရင္းဆံခတ္ျဖစ္တယ္ ။
( ၆ )
ခံစားရလြန္းလုိ႕
အေၾကြပန္းတဲ့
ေနနမ္းရင္ေျခာက္ေသြ႕
ရက္ေစ့ရင္အိမ္ျပန္ရမွာပဲေလ
မျပန္ခင္တေဝေဝျဖစ္ဖုိ႕
ပန္းေရာင္တုိ႕ရစ္ခ်ီ
အသစ္အသစ္ေတြဆီသုိ႕
မင္းကုိပုိ႕ခ်င္ရဲ႕
ဦးေႏွာက္တုိ႕ညစ္ဆဲမွာ
ငါ့ ဘက္ကမွားတာပါလို႕ မညည္းေစခ်င္
တကယ္ေတာ့
မင္းကုိ ရႊင္ျပေစခ်င္တာပါပဲ ။
( ရ )
ခံစားရလြန္းလို႕
တေတြေတြက်မ်က္ရည္ေဝ
အလြမ္းသက္ေသဆုိတာသိရဲ႕
ကမ္းမရွိ ၊ လမ္းမျမင္တုန္း
ငါ့ ပခုံးကုိ ကမ္းေပးခ်င္ရဲ႕
ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့အခ်ိန္
ပခုံး ထက္မွာ ေမးတင္
ေကာင္းကင္မွာ - က - ၾကဳိးဆင္ေပါ့
ေသာက နဲ႕ ျဖတ္သန္း ခရီးၾကမ္းခဲ့ရင္
ပခုံး မွာ မ်က္ႏွာအပ္
အေမာေတြ သတ္ပစ္နဳိင္တယ္
ပခုံးငွါးတယ္ကြယ္
ႏွလုံးသားမရပ္သေရြ႕ေပါ့ ။
( ဂ )
ခံစားရလြန္းလို႕
ေဆာင္းႏွင္းေၾကြတဲ့ခ်စ္နယ္ေျမ
အေဟာင္းေတြ အသစ္ျပန္ျဖစ္
သစ္ပုတ္ပင္ၾကီး နဲ႕ အတူတူေပါ့
ကလူ က်ီးစယ္ခဲ့ၾက
အတူရယ္ေမာခဲ့ရ
အတိတ္ဖလင္ေတြ တစ္ခန္းျပီး တစ္ခန္းက်
လြမ္းရ ေဆြးရ
အဲဒီျမစ္ ထဲ စီးေျမာတုန္း ခဏ
အခ်စ္ပီ သ ခဲ့ေပါ့ ။
( ၉ )
ခံစားရလြန္းလုိ႕
ေႏွာင္းအတိတ္ရဲ႕ လူေျခကင္း ညေနခင္း
အလင္းေတြရဲ႕ ၾကက္ေျခခတ္ေန႕စြဲ
အလြဲဆုိတာ ဖိတ္ေခၚမဲ ဧည့္သည္
ၾကယ္တာရာေတြေခၚျပီးခမည္းေပးလိုက္ခ်င္တယ္
ရင္လႊာေတြမတုိက္စားေစဖုိ႕
ေရကာတာလုိအရာမ်ဳိးရွိရင္လဲေကာင္းမယ္
ရြာသူ ကေဝကုိ ေခါစာေၾကြး
လြတ္ေျမာက္ေရးလုပ္လုိ႕ရရင္လဲအဆင္ေျပမယ္
ဒီလုိဆုိ
ကံၾကမၼာ ဆင္ေျခမတက္ေတာ့ဘူးေပါ့ ။
( ၁ဝ )
ခံစားရလြန္းလုိ႕
ယြန္းယြန္းသြားတဲ့ ေျခလွည့္ေနျခည္က
ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ စစ္သုံပန္႕လို
ေနာက္တစ္ရက္ ......
ေနာက္တစ္ရက္ .....
လြတ္ေျမာက္ဖုိ႕ ခက္ခက္လာတယ္
တကယ္ေတာ့
လ တစ္စင္းရဲ႕အက်ဥ္းခံျဖစ္သြားတာပ
စိတ္ေလွ်ာ့ ဒူးေထာက္လုိက္ရ
ငါ့ကုိ သမုိင္းမတင္ၾကရင္အေကာင္းသား
ေနာက္လူေတြအတုခုိးမွာစုိးလုိ႕ပါ ။
( ၁၁ )
ခံစားရလြန္းလို႕
ေနညဳိပန္းခ်ီကားရဲ႕ ေရႊအုိေရာင္လႊမ္းတဲ့ ေညာင္ညဳိစခန္း
မ်က္ခမ္းနဲ႕ရစ္ယူ စစ္မူပစ္လုိက္ခ်င္တယ္
တပ္သားတုိ႕တပ္မေခါက္ရင္ေပါ့
အေတြးေတြေနာက္ကန္ေနတဲ့ ငတုိ႕ ေခတ္က
အေရာင္ညစ္ညစ္ေတြလွလွခ်ယ္
ရယ္ၾကည့္ခ်င္တာေတာင္ မလြယ္မွေတာ့
အတြယ္အတာမဲ့တတ္လာတာလဲ
သဘာဝကေပးတဲ့ဆုတစ္ခုလုိျဖစ္
ငါတုိးဝင္မိတာသဘာဝက်ပါတယ္ေလ ။
( ၁၂ )
ခံစားရလြန္းလို႕
သူဖုိ႕ ကုိယ့္ဖုိ႕ဆုိတာ
ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ တစ္ဖက္ညႊန္ေပါ့
ရက္ေရာခဲ့ ဒီရင္မွာ
အသြင္မွာမညီေသာ္လည္း
အသဲ မွာ သူမ်က္ႏွာတံဆိပ္
ခပ္ခဲ့သည္ပဲ
အျပစ္ေတြဘယ္လုိရွိရွိ
အခ်စ္ေတြဘယ္လိုပစ္ပစ္
မျမင္ရက္သူ႕ဘက္ကုိ
ျပစ္ေျပာနဲ႕ဆုိ
ကံၾကမၼာသူျငဳိးရက္မွ
မျပန္သာလမ္းထက္ေရာက္လဲ
ရင္ထဲထိသူရွိဆဲကြယ္
အလႊဲသာ သူ႕အသဲမွာျဖင့္
တစ္ပဲသာ သူ႕ေမာင္ခ်စ္မွျဖင့္
ေတြးေတာ့ဘူးကြယ္
ခံစားရလြန္းလို႕..............
ခံစားရလြန္းလုိ႕...ပါ ။
ေမာင္ေရခဲ
