တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အခန္းထဲ
အသံေတြဆူေနတာ
ငါ ...ၾကားတယ္
သူတုိ႕ကေတာ့ေျပာရဲ႕
မျဖစ္နဳိင္ဘူးဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေပါ့
တကယ္ပါ
ေပါက္ကြဲသံေတြ
အလြမ္းေတြ
လြမ္းဆြတ္မွဳ႕ေတြကုိ ဘယ္လုိျမင္ၾကတယ္မသိ
ငါ ကေတာ့
မ်က္ရည္ဝတ္စုံေတြဝတ္ျပီး
မ်က္ရည္ဝတ္စုံေတြဝတ္ျပီး
ေျခသံမဲ့ဝင္လာတတ္တယ္ လုိ႕ယုံၾကည္ေနတယ္
တစ္ခါတစ္ခါ အလဟႆ ေက်းကြ်န္ျဖစ္ရဲ႕
ပုဆိန္ ေလး ဓားေတြ မပါတဲ့
အုိ ေလေျပညွင္း
ငါ့ဆီ တလွမ္းခ်င္းလွမ္း
ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟမ္းခဲ့ပါ ....
မသိစိတ္ရဲ႕နဴိးၾကားမွဳ႕ေၾကာင့္သာသိရတဲ့
ဦးေႏွာက္မ်ဳိး ငါ အလုိမရွိလို႕ပါ
တဒိန္းဒိန္းျမည္ဟည္း
ခပ္ညည္းညည္းေလးလဲလုပ္သြားပါ
ဒါမွ ငါက တုန္ခါထုရုိက္ႏွဳံးကုိ နားလည္မွာမုိ႕လုိ႕ပါ
ျပီးရင္
ထားခဲ့ပါ
မခမ္းနားတဲ့ရပ္ဝန္းမွာ ပုိသန္႕စင္ေစခ်င္လို႕ပါ
ေမာင္ေရခဲ
